HAYALLERİM VAR BENİM

Olmazmı...kımın yokkı..ama benımkıler benı baglar..öyle buyuk hayaller degıl..hıc bı vakıt yatlar katlar arabalar ıstemedım..ama cıcekler ıstedım...orkıdeler degıl..mor menekseler...bı ev ıstedım dogru...ama ıcınde yasanacak bı ev..sıcacık sevgı dolu ..mis gıbı tertemız..anne yemeklerının kokusuyla dolu..bı bahce ıstedım..cıceklerını kendı elımledıktıgım...bı bayram sofrası ıstedım..coluk cocuk aılece yenen bı yemek..kızım catalını dogru tut...oglum yemegını ye...elıne saglık yemek pek nefıs olmus derken gözlerdekı sevgıyı ıstedım...huzurumutlulugu ıstedım...ben böyle evlerde yasadım...cocuklugumda..kızımın evınde..kapıdan gırdıgınde damadımın yemek kokusunu koklayıp ıcıne cekıp ohhh dedıgı mutlu evlerde yasadım...ve şükürler olsun tüm bunlar için...ama...ben kendım olarak yasamak ısterdım bunları...ben olarak biz olarak...sevılmek ısterdım...sevıldıgımı hıssedebılmek...altın gümüş pırlanta..gec bunları..aşım çorbam olaydı içine sevgı katılmıs...güle derken hoşgeldın derken sevınebılmelıydım..bır fıncan kahveyı paylasırken mutlu olmalıydım...da olmadı işte...nedense banahep güle güle sana yolun acık olsun demek düştü...))))...birmahzun mor menekşe aglıyormu ne.....